Pierwsze wzmianki o uprawianiu sportu na terenie dzisiejszych Łazisk pojawiły się w tzw. Spielvereinach i pochodzą z roku 1905. Potem w czasach powstań śląskich, gdy powstało wiele klubów sportowych, powołano gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (1920), a dopiero 20 czerwca 1927 powstał Klub Sportowy „Polonia” Łaziska Średnie i tradycje tego klubu kontynuuje dzisiejsza Polonia. Tamta Polonia z roku 1927 powstała z inicjatywy nadsztygara miejscowej kopalni „Aleksander” – Jana Kopla. Jego pierwszym prezesem został Jan Kurczok, sekretarzem – Adam Krzanowski, a skarbnikiem – Franciszek Szombara.

Rodowód Polonii jest zawiły. Już w rok po założeniu Polonii Łaziska Średnie, klub przekształcono w Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej Łaziska Średnie. Od 1935 roku klub funkcjonował jako Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej (KSM) Łaziska Średnie, przekształcony w roku 1937 na Klub Sportowy „Ursus” Łaziska Średnie i pod tą nazwą był znany do wybuchu II wojny światowej.

W tym samym okresie na terenie Łazisk działały kluby i stowarzyszenia sportowe: Oddział Młodzieży Powstańczej Łaziska Średnie, Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” Łaziska Średnie, Klub Sportowy „Jedność” Łaziska Górne, Robotniczy Klub Sportowy „Siła” Łaziska Górne, Klub Sportowy „Iskra” Łaziska Górne, Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej Łaziska Górne, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej Łaziska Górne, Klub Sportowy Związku Strzeleckiego „Strzelec” Łaziska Górne i Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej Łaziska Dolne. Jak na tak małą miejscowość, to swoisty rekord.

W czasie wojny jedynym klubem działającym w Łaziskach Górnych, był TuS Ober Lazisk. Po zakończeniu działań wojennych, w 1945 roku powołano do życia Klub Sportowy Związku Walki Młodych (ZWM) Łaziska Górne oraz Robotniczy Klub Sportowy „Elektro” Łaziska Górne. W tym samym roku powstał też Łaziski Klub Sportowy (ŁKS) Łaziska Średnie i Klub Sportowy „Jedność” Łaziska Dolne. Przez kilka kolejnych lat nazwy klubów zmieniały się w tempie iście sportowym. „Elektro”, „Ogniwo”, „Jedność”, LZS, „Stal”, „Unia”, „Ogniwo”, „Sparta”, KS „Górnik”, to nazwy klubów na terenie Łazisk do końca lat pięćdziesiątych. Kolejne nastąpiły w latach siedemdziesiątych. KS „Górnik”, 8 listopada 1974 roku, zmienił szyld na Górniczy Klub Sportowy „Bolesław Śmiały” Łaziska Górne. 1 lipca 1977 roku połączono GKS „Bolesław Śmiały”, KS „Naprzód” i KS „Elektro”, a nowy twór nazywał się Międzyzakładowy Klub Sportowy (MZKS) „Polonia” Łaziska Górne. 10 października 1989 roku przemianowano go na Górniczy Klub Sportowy „Polonia”, który od 10 sierpnia 1993 roku, jest Klubem Sportowym „Polonia” Łaziska Górne.

42 dyscypliny sportu

Niewiele jest takich klubów w naszym kraju, w których na przestrzeni kilkudziesięciu lat uprawiano by 42 dyscypliny sportu. Dyscypliną numer jeden na pewno jest piłka nożna, którą w klubie uprawiano „od urodzenia”. W rozgrywkach centralnych łaziski klub reprezentowały sekcje: hokej na lodzie (II liga), piłka ręczna (II), podnoszenie ciężarów (II), kręglarstwo klasyczne kobiet i mężczyzn (I), brydż sportowy (I), skat sportowy (I). Dyscypliny, które również dochowały się zawodników wysokiej klasy, to: lekka atletyka, ju-jitsu, siatkówka (II liga kobiet), tenis stołowy, kolarstwo i szermierka. Ponadto, na przestrzeni lat w klubie funkcjonowały: aikido, alpinizm, automobilizm, badminton, boks, bowling, brydż sportowy, capoeira, dart, gimnastyka sportowa, go, karate, karting, kolarstwo górskie, koszykówka, kulturystyka, łyżwiarstwo figurowe, modelarstwo sportowe, narciarstwo alpejskie, palant, siatkówka plażowa, skat, sporty motorowodne, squash, strzelectwo, szachy, tenis ziemny, trójbój siłowy, zapasy i żeglarstwo. W sumie 42 dyscypliny sportowe.

Sukcesy tworzą ludzie

Przeglądając ponad 90-letnią historię Polonii, natrafiamy na setki nazwisk. W zdecydowanej większości zawodników, którzy w większym lub mniejszym stopniu przynosili klubowi splendor. Z olimpijczykami włącznie. Olimpijczykami związanymi bezpośrednio z klubem są: Eberhard Bartniczek (Igrzyska w Amsterdamie), Zygmunt Hanusik (Meksyk), Engelbert Szolc (Monachium), Grzegorz Cziura (Monachium, Montreal), Andrzej Cofalik (Barcelona, Atlanta), Ewald Dytko (Berlin), Henryk Alszer (Helsinki). Ponadto pośrednio z Łaziskami związani byli (zatrudnienie w łaziskich zakładach pracy): Robert Góralczyk (Sapporo, Insbruck), Antoni Szymanowski (Monachium, Montreal) i Henryk Średnicki (Monachium, Montreal). Oprócz olimpijczyków z łaziskiego klubu wywodzi się wielu reprezentantów Polski i zawodników, którzy grali w wielu innych klubach, w najwyższych klasach rozgrywkowych. Ostatnio splendoru Polonii i Łaziskom przynoszą weterani piłki ręcznej, którzy wywalczyli srebrne i brązowe medale na Mistrzostwach Europy weteranów oraz tytuł mistrzów Polski weteranów. Osobny rozdział, to działacze. Trudno by było wymienić wszystkich na przestrzeni minionych 85 lat. O założycielach i pierwszym zarządzie było na wstępie, po nich było wielu oddanych klubowi działaczy, których trudno by było wymienić ze względu na szczupłość miejsca, a aktualnie zarząd tworzą: Prezes – Mariusz Respondek oraz członkowie: Sławomir Rubin, Ryszard Smolorz i Sławomir Kołacz. Dyrektorem Klubu jest Robert Janecki.

 

Zostały trzy sekcje

Transformacja ustrojowa sprawiła, że w strukturach sportowych naszego kraju przyszło nowe, a kluby zaczęły działać na innych zasadach. Skończył się mecenat zakładów pracy i to dotknęło również Polonię. Na dziś w klubie pozostały trzy sekcje: piłki nożnej, kręglarstwa klasycznego i siatkówki. Kręgliści grają w pierwszej lidze, mając w swoich szeregach reprezentantki Polski, piłkarze – w czwartej, siatkarki w pierwszej lidze śląskiej, a sekcje młodzieżowe w kilku innych dyscyplinach sportowych przejął MOSiR. Na dziś klub stać tylko na tyle, bo takie ma możliwości. Oczywiście, działaczom marzą się wyższe klasy rozgrywkowe i sukcesy na szerszej arenie, ale kiedy sztuka ta się uda, pokaże czas. Jedno jest pewne: obecny zarząd twierdzi, że dołoży wszelkich starań, by Polonia była kontynuatorem sportowych tradycji łaziskich klubów przez długie lata.